บทขัดอาทิตตะปะริยายะสูตร

บทขัดอาทิตตะปะริยายะสูตร

เวเนยยะทะมะโนปาเย                                 สัพพะโส  ปาระมิง  คะโต

อะโมฆะวะจะโน  พุทโธ                            อะภิญญายานุสาสะโก

จิณณานุรูปะโต  จาปิ                                   ธัมเมนะ  วินะยัง  ปะชัง

จิณณาคคิปาริจะริยานัง                               สัมโพชฌาระหะโยคินัง

ยะมาทิตตะปะริยายัง                                   เทสะยันโต  มะโนหะรัง

เต  โสตาโร  วิโมเจสิ                                   อะเสกขายะ  วิมุตติยา

ตะเถโวปะปะริกขายะ                                 วิญญูนัง  โสตุมิจฉะตัง

ทุกขะตาลักขะโณปายัง                              ตัง  สุตตันตัง  ภะณามะ  เส ฯ

คำแปล

พระพุทธเจ้า ได้สำเร็จพระบารมีแล้วโดยประการทั้งปวง, พระพุทธองค์มีพระวาจาไม่เปล่าจากประโยชน์ ทรงพร่ำสอนในอุบายเครื่องฝึกเวไนยสัตว์ เพื่อความตรัสรู้ยิ่ง  ทรงแนะนำหมู่สัตว์โดยธรรม แม้ตามสมควรแก่อุปนิสัยที่ตนสั่งสมมา

ทรงแสดง อาทิตตปริยายอันใดเป็นเครื่องนำใจ ของพวกพระโยคีผู้ควรจะตรัสรู้, ซึ่งเป็นชฎิลเคยบำเรอไฟมา

เต โสตาโร วิโมเจสิ อะเสกขายะ วิมุตติยา,

ได้ทรงยังพระโยคีผู้สดับเหล่านั้นให้พ้นแล้ว จากอาสวะด้วย

เราทั้งหลาย จงสวดอาทิตตปริยาย อันนั้น ซึ่งเป็นส่วนพระสูตร เป็นอุบายเครื่องกำหนดความทุกข์ เพื่อวิญญูชนทั้งหลายผู้ปรารถนาเพื่อจะฟัง โดยความใคร่ครวญอย่างนั้น เทอญ.