ศราทธพรตคาถา

ศราทธพรตคาถาใช้สำหรับสวดในงานพระราช พิธีเผาศพ

นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต  สัมมาสัมพุทธัสสะ

ภาสิตา  โข  เตนะ  ภะคะวะตา  ชานะตา  ปัสสะตา  อะระหะตา  สัมมาสัมพุทเธนะ  อะยัง  ปัจฉิมา   วาจา  หันทะทานิ  ภิกขะเว  อามันตะ  ยามิ  โว  วะนะธัมมา  สังขารา  อัปปะมาเทนะ  สัมปาเทถาติ ฯ

            สัพเพ สังขารา อะนิจจาติ               ยะทา ปัญญายะ ปัสสะติ

อะถะ นิพพินทะติ ทุกเข                             เอสะ มัคโค วิสุทธิยา ฯ

สัพเพ สังขารา ทุกขาติ                                ยะทา ปัญญายะ ปัสสะติ

อะถะ นิพพินทะติ ทุกเข                             เอสะ มัคโค วิสุทธิยา ฯ

สัพเพ ธัมมา อะนัตตาติ                               ยะทา ปัญญายะ ปัสสะติ

อะถะ นิพพินทะติ ทุกเข                             เอสะ มัคโค วิสุทธิยา ฯ

วิสุทธิ สัพพักเลเสหิ                                    โหติ ทุกเขหิ นิพพุติ

เจตะโส โหติ สา สันติ                                 นิพพานะมีติ วุจจะติ ฯ

เย จะ โข สัมมะทักขาเต                              ธัมเม ธัมมานุวัตติโน

เต ชะนา ปาระเมสสันติ                              มัจจุเธยยัง สุทุตตะรัง ฯ

อัปปะมาโท อะมะตัง ปะทัง                       ปะมาโท มัจจุโน ปะทัง

อัปปะมัตตา นะ มียันติ                                เย ปะมัตตา ยะถา มะตา ฯ

อัปปะมัตโต อุโภ อัตเถ                               อะธิคัณหาติ ปัณฑิโต

ทิฏเฐ ธัมเม จะ โย อัตโถ                             โย จัตโถ สัมปะรายิโก

อัตถาภิสะมะยา ธีโร                                    ปัณฑิโตติ ปะวุจจะติ ฯ

เอตตะกานัมปิ ปาฐานัง                               อัตถัง อัญญายะ สาธุกัง

ปะฏิปัชเชถะ เมธาวี                                     อะโมฆัง ชีวิตัง ยะถาติ  ฯ

ศราทธพรตคาถาแปล

นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต, อะระหะโต, สัมมาสัมพุทธัสสะ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคเจ้า พระองค์นั้น ซึ่งเป็นผู้ไกลจากกิเลส เป็นผู้ตรัสรู้ด้วยพระองค์เอง โดยชอบ

(ขออภัย คำแปลบทภาสิตาหาไม่เจอ)

สพฺเพ สตฺตา มริสฺสนฺติ มรณนฺตํ หิ ชีวิตํ ชรํปิ ปตฺวา มรณํ เอวํ ธมฺมา หิ ปาณิโน

สัตว์ทั้งหลายจักตายด้วยกันทั้งสิ้น เพราะชีวิตมีความตายเป็นที่สุด แม้อยู่ได้ถึงชราก็ต้องตาย เพราะสัตว์ทั้งหลายมีอย่างนี้เป็นธรรมดา

ทหรา จ มหนฺตา จ เยพาลา เย จ ปณฺฑิตา สพฺเพ มจฺจุวสํ ยนฺติ สพฺเพ ปจฺจุปรายนา

ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ คนเขลาและฉลาด ย่อมไปสู่ความตายทั้งสิ้น มีความตายอยู่เบื้องหน้าหมดทุกคน

ยถาปิ อญฺยตรํ พีชํ เขตฺเต วุตฺตํ วิรูหติ ปฐวีรสยฺจ อาคมฺม สิเนหยฺจ ตทูภยํ

เหมือนพืชชนิดใดชนิดหนึ่งที่หว่านลงในนา เพราะรสแห่งแผ่นดิน และยางในพืชทั้งสองประการนั้น

เอวํ ขนฺธา จ ธาตุโย ฉ จ อายตนานิเม เหตํ ปฏิจฺจ สมฺภูตา เหตุภงฺคา นิรุชฺฌเร

ขันธ์ ธาตุ และอายตนะ ๖ เหล่านี้อาศัยเหตุเกิดขึ้นแล้ว จึงเป็นอย่างนี้เมื่อเหตุสลายก็ย่อมดับไป

ยถา หิ องฺคสมฺภารา โหติ สมฺโท รโถ อิติ เอวํ ขนฺเธสุ สนฺเตสุโหติ สตฺโตติ สมฺมติ

เหมือนอย่างว่า เพราะรวมเครื่องสัมภาระที่เป็นเครื่องประกอบของรถ จึงมีเสียงเรียกว่ารถ ฉันใด เมื่อขันธ์ทั้งหลายยังมีอยู่ ก็เรียกว่าสัตว์ฉันนั้น

อายุ อุสฺมา จ วิญฺญาณํ ยทา กายํ ชหนฺติมํ อปวิทฺโธ ตทา เสติ เอตฺถ สาโร น วิชฺชติ

เมื่อใดอายุ ไออุ่น และวิญญาณละกายนี้เสียแล้ว เมื่อนั้นกายนั้นย่อมนอนทอด สาระในกายนี้ย่อมไม่มี

ยถา ยถา นิชฺฌายติ โยนิโส อุปปริกฺขติ ริตฺตกํ ตุจฺฉกํ โหติ โย นํ ปสฺสติ โยนิโส

ผู้มีปัญญาเพ่งพิจารณาโดยแยบคายด้วยประการใด ก็เป็นของว่างเปล่าปรากฏแก่ผู้เห็นโดยแยบคายฉะนั้น

ทุกฺขเมว หิ สมฺโภติ ทุกฺขํ ติฏฺฐติ เวติ จ นาญฺญตฺร ทุกฺขา สมฺโภติ นาญฺยตฺร ทุกฺขา นิรุชฺฌติ

อันที่จริง ทุกข์เหล่านั้นเกิดขึ้นเอง ตั้งอยู่และดับไป นอกจากทุกข์ไม่มีอะไรเกิด นอกจากทุกข์ไม่มีอะไรดับ

เอตฺตกานมฺปิ ปาฐนํ อตฺถํ ญตฺวา ยถากฺกมํ ปฏิปชฺเชถ เมธาวี อปฺปมาเทน สพฺพทาติ

ปราชญ์รู้เนื้อความแห่งพระบาลีแม้มีประมาณเพียงนี้โดยลำดับแล้ว พึงปฏิบัติด้วยความไม่ประมาท เทอญ.