ท้ายมะหาสะมะยะสูตร

ท้ายมะหาสะมะยะสูตร

            สัฎเฐเต  เทวะนิกายา                       สัพเพ  นานัตตะวัณณิโน

นามันวะเยนะ  อาคัญฉุง                             เย  จัญเญ  สะทิสา  สะหะ

ปะวุตถะชาติมักขีลัง                                   โอฆะติณณะมะนาสะวัง

ทักเข  โมฆะตะรัง  นาคัง                            จันทังวะ  อะสิตาติตัง

สุพํรัหํมา  ปะระมัตโต  จะ                          ปุตตา  อิทธิมะโต  สะหะ

สันนังกุมาโร  ติสโส  จะ                             โสปาคะ  สะมิติง  วะนัง

สะหัสสะพํรัหํมะโลกานัง                          มะหาพํรัหํมาภิติฎฐะติ

อุปะปันโน  ชุติมันโต                                  ภิสํมากาโย  ยะสัสสิ  โส

ทะเสตถะ  อิสสะรา  อาคู                           ปัจเจกะวะสะวัตติโน

เตสัญจะ  มัชณะโต  อาคา                           หาริโต  ปะริวาริโต

เต  จะ  สัพเพ  อะภิกกันเต                          สินเท  เทเว  สะพํรัหํมะแก

มาระเสนา  อะภิกกามิ                                 ปัสสะ  กัณํหัสสะ  มันทิยัง

เอถะ  คัณหะถะ  พันธะถะ                         ราเคนะ  พันธะมัตถุ  โว

สะมันตา  ปะริวาเรถะ                                 มา  โว  มุญจิตถะ  โกจิ  นัง

อิติ  ตัตถะ  มะหาเสโน                                กัณํหะ  เสนัง  อะเปสะยิ

ปาณินา  ตะละมาหัจจะ                               สะรัง  กัตํวานะ  เภระวัง

ยะถา  ปาวุสสะโก  เมโฆ                            ถะนะยันโต  สะวิชชุโก

ตะทา  โส  ปัจจุทาวัตติ                                สังกุทโธ  อะสะยัง  วะเส

ตัญจะ  สัพพัง  อะภิญญายะ                        วะวักขิตํวานะ  จักขุมา

ตะโต  อามันยะติ  สัตถา                             สาวะเก  สาระเน  ระเต

มาระเสนา  อะภิกกันตา                              เต  วิชานาถะ  ภิกขะโว

เต  จะ  อาตัปปะมะกะรุง                            สุตํวา  พุทธัสสะ  สาสะนัง

วีตะราเคหิ  ปักกามุง                                   เนสัง  โลมัมปิ  อิญชะยุง

สัพเพ  วิชิตะสังคามา                                  ภะยาตีตา  ยะสัสสิโน

โมทันติ  สะหะ  ภูเตหิ                                 สาวะกา  เต  ชะเนสุตาติ ฯ

คำแปลท้ายมหาสมัยสูตร

หมู่เทวดา ๖๐ เหล่านี้ ทั้งหมดล้วนมีรัศมีต่างๆ กัน มาแล้วโดยกำหนดชื่อ และ เทวดาเหล่าอื่นผู้เช่นกัน มาพร้อมกันด้วยคิดว่า เราทั้งหลายจักเห็นพระนาค ผู้ปราศจากชาติ ไม่มีกิเลสดุจตะปู มีโอฆะอันข้ามแล้ว ไม่มีอาสวะ ข้ามพ้นโอฆะ ผู้ล่วงความยึดถือได้แล้ว ดุจพระจันทร์พ้นจากเมฆฉะนั้น. ฯ

สุพรหมและปรมัตตพรหม ซึ่งเป็นบุตรของพระพุทธเจ้าผู้มีฤทธิ์ ก็มาด้วย สนังกุมารพรหม และติสสพรหมแม้นั้น ก็มายังป่าอันเป็นที่ประชุมของภิกษุ ท้าวมหาพรหมย่อมปกครองพรหมโลกพันหนึ่ง ท้าวมหาพรหมนั้นบังเกิดแล้วในพรหมโลก มีอานุภาพ มีกายใหญ่โต มียศ ก็มา พรหม ๑๐ พวก ผู้เป็น อิสระในพวกพรหมพันหนึ่ง มีอำนาจเป็นไปเฉพาะองค์ละอย่างก็มา มหาพรหมชื่อหาริตะ อันบริวารแวดล้อมแล้ว มาในท่ามกลางพรหมเหล่านั้น มารเสนา ได้เห็นพวกเทวดา พร้อมทั้ง พระอินทร์พระพรหมทั้งหมดนั้น ผู้มุ่งมา ก็มาด้วย แล้วกล่าวว่าท่านจงดูความเขลาของมาร พระยามารกล่าวว่า พวกท่านจงมาจับ เทวดาเหล่านี้ผูกไว้ ความผูกด้วยราคะ จงมีแก่ท่านทั้งหลาย พวกท่านจงล้อมไว้โดยรอบ อย่าปล่อยใครๆ ไป พระยามารบังคับเสนามารในที่ประชุมนั้นดังนี้แล้ว เอาฝ่ามือตบแผ่นดิน กระทำเสียงน่ากลัว เหมือนเมฆยังฝนให้ตก คำรามอยู่ พร้อมทั้งฟ้าแลบ ฉะนั้น เวลานั้น พระยามารนั้นไม่อาจยังใครให้เป็นไป ในอำนาจได้ โกรธจัด กลับไปแล้ว พระศาสดาผู้มีพระจักษุทรงพิจารณาทราบเหตุนั้นทั้งหมด แต่นั้น จึงตรัสเรียกสาวกผู้ยินดีในพระศาสนาตรัสว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย มารเสนามาแล้ว พวกเธอจงรู้จักเขา ภิกษุเหล่านั้นสดับพระดำรัสสอนของพระพุทธเจ้าแล้ว ได้กระทำความเพียร มารและเสนามารหลีกไป จากภิกษุผู้ปราศจากราคะ ไม่ยังแม้ขนของท่านให้ไหว (พระยามารกล่าวสรรเสริญว่า) พวกสาวกของพระองค์ทั้งหมดชนะสงครามแล้ว ล่วงความกลัวได้แล้ว มียศปรากฏในหมู่ชน บันเทิงอยู่กับด้วยพระอริยเจ้า ผู้เกิดแล้วในพระศาสนา ดังนี้แล. ฯ