ติโลกะวิชะยะราชะปัตติทานะคาถา

ติโลกะวิชะยะราชะปัตติทานะคาถา

ยังกิญจิ  กุสะลัง  กัมมัง  กัตตัพพัง   กิริยัง  มะมะ

กาเยนะ  วาจามะนะสา  ติทะเส  สุคะตัง  กะตัง

เย  สัตตา  สัญญิโน  อัตถิ  เย  จะ  สัตตา  อะสัญญิโน

กะตัง  ปุญญะผะลัง  มัยหัง  สพเพ  ภาคี  ภะวันตุ  เต

เย  ตัง  กะตัง  สุวิทิตัง  ทินนัง  ปุญญะผะลัง  มะยา

เย  จะ  ตัตถะ  นะ  ชานันติ  เทวา  คันตํวา  นิเวทะยุง

สัพเพ  โลกัมหิ  เย  สัตตา  ชีวันตาหาระเหตุกา

มะนุญญัง  โภชะนัง  สัพเพ  ละภันตุ  มะมะ  เจตะสาติ ฯ

(แปล)
กุศลกรรมอย่างใดอย่างหนึ่ง เป็นกิริยาที่ข้าพเจ้าพึงทำด้วยกาย วาจา ใจ อันเป็นเหตุให้เข้าถึงสุคติภพ ณ ดาวดึงส์เทวสถาน ข้าพเจ้าก็ได้กระทำแล้ว ขอสัตว์ทุกหมู่เหล่า ที่มีสัญญาก็ตามและไม่มีสัญญาก็ตาม จงเป็นผู้มีส่วนได้รับผลบุญที่ข้าพเจ้าทำไว้แล้ว ขอสัตว์ผู้ทราบดีแล้วว่า ข้าพเจ้าทำบุญ จงเป็นผู้มีส่วนได้รับผลบุญ ที่ข้าพเจ้าทำไว้แล้ว อนึ่งบรรดาสัตว์เหล่านั้น ถ้าสัตว์เหล่าใดยังไม่ทราบ ขอทวยเทพจงช่วยไปแจ้งข่าวให้สัตว์เหล่านั้นทราบด้วยว่า บุคคลชื่อโน้นทำอย่างนี้ ได้อุทิศส่วนบุญให้ท่านทั้งหลาย ด้วยอำนาจพลังจิตบุญญฤทธิ์ของข้าพเจ้า ขอสัตว์ทั้งหลายในโลกนี้ที่ยังชีพอยู่ได้เพราะอาหารทั้งปวง จงเป็นผู้ได้อาหารอันพึงใจทั่วกันเทอญฯ