ภัทเทกะรัตตะคาถา
อะตีตัง นานวาคะเมยยะ นัปปะฎิกังเข อะนาคะตัง
ยะทะตีตัมปะหีนันตัง อัปปัตตัญจะ อะนาคะตัง
ปัจจุปปันนัญจะ
โย ธัมมัง ตัตถะ
ตัตถะ วิปัสสะติ
อะสังหิรัง
อะสังกุปปัง ตัง วิทธา
มะนุพํรูหะเย
อัชเชวะ
กิจจะมาตัปปัง โก ชัญญา มะระณัง
สุเว
นะ หิ โน
สังคะรันเตนะ มะหาเสเนนะ มัจจุนา
เอวัง วิหาริมาตาปิง อะโหรัตตะมะตันทิตัง
ตัง เว ภัทเทกะรัตโตติ สันโต
อาจิกขะเต มุนีติฯ
คำแปล
บุคคลไม่ควรตามคิดถึงสิ่งที่ล่วงไปแล้วด้วยอาลัย
และไม่พึงพะวงถึงสิ่งที่ยังไม่มาถึง
สิ่งเป็นอดีตก็ละไปแล้ว
สิ่งเป็นอนาคตก็ยังไม่มา
ผู้ใดเห็นธรรมอันเกิดขึ้นเฉพาะหน้าที่นั้นๆ
อย่างแจ่มแจ้ง
ไม่ง่อนแง่นคลอนแคลน
เขาควรพอกพูนอาการเช่นนั้นไว้
ความเพียรเป็นกิจที่ต้องทำวันนี้
ใครจะรู้ความตายแม้พรุ่งนี้
เพราะการผัดเพี้ยนต่อมัจจุราชซึ่งมีเสนามากย่อมไม่มีสำหรับเรา
มุนีผู้สงบย่อมกล่าวเรียกผู้มีความเพียรอยู่เช่นนั้น
ไม่เกียจคร้านทั้งกลางวันกลางคืนว่าผู้เป็นอยู่แม้เพียงราตรีเดียว
ก็น่าชม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น