เขมาเขมะสะระณะคะมะนะปะริทีปิกาคาถา
พะหุง เว สะระณัง
ยันติ ปัพพะตานิ วะนานิ
จะ
อารามะรุกขะเจตํยานิ มะนุสสา ภะยะตัชชิตา
เนตัง โข สะระณัง
เขมัง เนตัง สะระณะมุตตะมัง
เนตัง สะระณะมาคัมมะ สัพพะทุกขา ปะมุจจะติ
โย จะ พุทธัญจะ
ธัมมัญจะ สังฆัญจะ สะระณัง
คะโต
จัตตาริ
อะริยะสัจจานิ สัมมัปปัญญายะ ปัสสะติ
ทุกขัง
ทุกขะสะมุปปาทัง ทุกมัสสะ จะ
อะติกกะมัง
อะริยัญจัฎฐังคิกัง
มัคคัง ทุกขูปะสะมะคามินัง
เอตัง โข สะระณัง
เขมัง เอตัง สะระณะมุตตะมัง
เอตัง สะระณะมาคัมมะ สัพพะทุกขา ปะมุจจะตีติ
คำแปลเขมาเขมะสะระณะคะมะนะปะริทีปิกา
มนุษย์ทั้งหลายเป้นอันมาก ถูกภัยคุกคาม
ย่อมถึงภูเขา ป่าไม้ สวน ต้นไม้ และเจดีย์บ้างว่าเป็นสรณะ นั้นมิใช่สรณะอันเกษม มิใช่สรณะอันอุดม เขาอาศัยสิ่งนั้นเป็นสรณะแล้ว ย่อมไม่พ้นจากสรรพทุกข์ไปได้ ส่วนผู้ใดถึงพระพุทธเจ้า พระธรรม และพระสงฆ์ ว่าเป็นสรณะเห็นอริยสัจ
๔ ด้วยปัญญาอันชอบ คือทุกข์ เหตุให้เกิดทุกข์ (สมุทัย) ความก้าวล่วงทุกข์ (นิโรธ) และอริยมรรคมีองค์ ๘ อันเป็นที่เข้าไประงับทุกข์ นี้แลเป็นสรณะอันเกษม เป็นสรณะอันอุดม เขาอาศัย(พระรัตนตรัย) นี้เป็นที่พึ่งแล้ว ย่อมพ้นจากสรรพทุกข์ไปได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น