คำปรารถ
_____________
งานฉลองโบสถ์วัดช้างให้ครั้งนี้ ท่านทิมธมมธโณ ( ท่านพระครูวิสัยโสภณ ) เจ้าอาวาสได้ปรารถว่า โบสถ์ของวัดช้างให้สร้างขึ้นด้วยเงินทุน ประมาณ ๘ แสนบาท และได้สำเร็จลงในเวลาอันรวดเร็ว ทั้งนี้เป็นเพราะได้อาศัยแรงศรัทธาของพี่น้องผู้ใจบุญทั้งหลาย มีความสามัคคีร่วมจิตร่วมใจกัน บ้างสละทรัพย์ บ้างสละแรงงานช่วยสนับสนุนจนโบสถ์นี้สำเร็จ ด้วยความสวยงามเป็นศรีสง่าสมเกียรติแก่พระศาสนา ดังประจักษ์แก่สายตาของพี่น้องทั้งหลายในขณะนี้
_____________
งานฉลองโบสถ์วัดช้างให้ครั้งนี้ ท่านทิมธมมธโณ ( ท่านพระครูวิสัยโสภณ ) เจ้าอาวาสได้ปรารถว่า โบสถ์ของวัดช้างให้สร้างขึ้นด้วยเงินทุน ประมาณ ๘ แสนบาท และได้สำเร็จลงในเวลาอันรวดเร็ว ทั้งนี้เป็นเพราะได้อาศัยแรงศรัทธาของพี่น้องผู้ใจบุญทั้งหลาย มีความสามัคคีร่วมจิตร่วมใจกัน บ้างสละทรัพย์ บ้างสละแรงงานช่วยสนับสนุนจนโบสถ์นี้สำเร็จ ด้วยความสวยงามเป็นศรีสง่าสมเกียรติแก่พระศาสนา ดังประจักษ์แก่สายตาของพี่น้องทั้งหลายในขณะนี้
อีกประการหนึ่งท่านพระครูฯ ทราบด้วยญาณวิลีว่าการสร้างโบสถ์หลังนี้ สำเร็จทันความปรารถนาของพี่น้องทั้งหลายนั้น เกิดจากอำนาจบารมี และอภินิหารของหลวงพ่อทวดเหยียบน้ำทะเลจืด ผู้ทรงอำนาจศักดิ์สิทธิ์สิงสถิตย์คู่กับวัดช้างให้ ท่านทรงดลบันดาลส่งเสริมศรัทธาของพี่น้องทั้งหลาย และขจัดปัดเป่าอุปสรรคนานาประการ ที่จะเข้ามาขัดขวางการก่อสร้างโบสถ์ ที่สุดก็สำเร็จลงตามความประสงค์
เหตุดังกล่าวนี้ท่านพระครูวิสัยโสภณเจ้าอาวาส จึงปรารถนาจะสร้างหนังสือ อันมีเรื่องเกี่ยวกับตำนานหลวงพ่อทวดเหยียบน้ำทะเลจืด ครั้งที่ท่านยังมีชีวิตครองสมณศักดิ์อยู่ จัดพิมพ์ขึ้นแจกแก่พี่น้องผู้ร่วมบุญในการฉลองโบสถ์ไปไว้เป็นที่ระลึกในงานนี้
ข้าพเจ้าผู้เขียน จึงได้จัดการสนองความปรารถนาของท่านพระครูเจ้าอาวาส ตามความสามารถเท่าที่มี และหนังสือเล่มนี้ได้รวบรวมเรื่องมาจาก ตำนานวัดพะโคะและนิยายโบราณซึ่งเล่าสืบต่อกันมา และผู้เขียนได้รับความเมตตาจากพระคุณเจ้าถึง ๔ องค์ เป็นผู้ให้เรื่องดังจะขอกล่าวนามท่านต่อไปนี้ คือ
๑. ท่านเจ้าคุณพระปริวัติวรากร วัดตานีนรสโมสรกรุณาคัดลอกตำนานวัดพะโคะ อำเภอจะทิ้งพระ จังหวัดสงขลามาให้
๒. ท่านสง โฆสโก เจ้อาวาสวัดพะโคะ กรุณาเล่านิยายเกี่ยวกับสมเด็จเจ้าพะโคะ
๓. พระอุปปัชฌาย์ดำ ติสสโร เจ้าอาวาสวัดศิลาลอย อำเภอจะทิ้งพระ จังหวัดสงขลา กรุณษเล่าเรื่องสมเด็จเจ้าพะโคะเพิ่มเติมจากตำนานต้าฉบับเดิม
๔. ท่านอาจารย์ทิม ธมมธโร ( ท่านพระครูวิสัยโสภณ ) เจ้าอาวาสวัดช้างให้ กรุณาเล่านิยายอันสืบต่อกันมาแต่ครั้งโบราณกาล เรื่องท่านลังกาหรือท่านช้างให้องค์แรก
นอกจากนั้นผู้เขียนได้รับทราบจากผู้เฒ่าผู้แก่ และพบในหนังสือเก่าๆบางเรื่อง จึงได้จัดการรวบรวมและเรียบเรียงขึ้นเป็นเล่ม ดังที่ท่านกำลังอ่านอยู่ขณะนี้
หนังสือนี้เป็นรูปเล่มขึ้นมาได้ เพราะผู้เขียนได้รับความเมตตาจากพระคุณเจ้าทั้ง ๔ องค์ ตามที่กล่าวนามมาแล้ว แต่ผู้เขียนได้รวบรวม และเรียบเรียงขึ้นเป็นเล่ม ดังที่ท่านกำลังอ่านอยู่ขณะนี้
หนังสือนี้เป็นรูปเล่มขึ้นมาได้ เพราะผู้เขียนได้รับความเมตตาจากพระคุณเจ้าทั้ง ๔ องค์ ตามที่กล่าวนามมาแล้ว แต่ผู้เขียนได้จัดการรวบรวม และเรียบเรียงตลอดถึงการจัดสั่งพิมพ์ หากเรื่องในหนังสือนี้ขาดตกบกพร่องด้วยประการใดๆ ผู้เขียนจำเป็นอย่างยิ่งที่จะน้อมรับผิดชอบแต่ผู้เดียว
ตำนานวัดพะโคะและสมเด็จเจ้าพะโคะ ได้บันทึกกันไว้ช้านานหลายร้อยปีมาแล้ว ซึ่งผู้เขียนได้อ่านพบในหนังสือตำนานพัทลุงและตรังเล่มที่ ๑ หน้า ๑๓ กล่าวไว้เป็นคำกลอนตอนหนึ่ง ความว่า
ท่านเป็นชาวตลุง (พัทลุง) ชื่อว่าสามีราม
ได้เจอะพราหมณ์ผู้เฒ่าชาวลังกา
เมื่อคราวครั้งเรียนธรรมประจำกรุง ( กรุงศรีอยุธยา )
พระเฟื่องฟุ้งเปรื่องปราชญ์ทางศาสนา
ได้แปลธรรม ( แปลพระไตรปิฏกในเมล็ดทองคำ๘๔,๐๐๐เมล็ด )ชนะพราหมณ์ผู้เฒ่าชาวลังกา
พระราชาแต่งตั้งที่ พระราชมุนี (ในตำนานว่าพระราชมุนีสามีรามคุณูปมาจารย์ )
กลับตลุงมุ่งคิดแต่กิจศาสน์ จิตหมายมาตรปรุงเมืองให้เรืองศรี
สร้างศาลา โบสถ์ วิหาร และเจดีย์ ลงในวัดพะโคะอันโสภา
ครั้งแผ่นดินสมเด็จพระนารายณ์ ( ต้นรัชกาลพ.ศ.๒๑๙๙ ปลายรัชกาล พ.ศ.๒๒๓๑ ) ท่านจึงได้จารึกไว้ศึกษา เป็นตำนานวัดพะโคะแต่นั้นมา นับเวลาไม่น้อยกว่าสามร้อยปี เช่นนี้เป็นต้น
หนังสือเรื่องนี้ได้มาจากตำนานเก่าๆ และนิยายซึ่งเล่าสืบต่อๆกันมาแต่โบราณ ซึ่งเป็นเวลานานลวงมาหลายร้อยปีแล้ว จึงเป็นเหตุสุดวิสัยที่จะไม่ให้มีการขากตกบกพร่อง อีกประการหนึ่งผู้เขียนก็เป็นนักเยนจำเป็น ซึ่งไม่มีความชำนาญในงานนี้ แต่มีใจอดทนยอมรับคำติชมและตักเตือน จากท่านผู้ชำนาญอยู่พร้อมแล้ว โดยมิได้หวั่นไหวประการใด เพราะผู้เขียนมีเจตนาแน่วแน่และแรงกล้ายอมเสียสละด้วยประการทั้งปวง เพื่อสนองพระคุณหลวงพ่อทวดเหยียบน้ำทะเลจืด ในฐานะที่ผู้เขียนเป็นศิษย์มีจิตเลื่อมใสเคารพ ในองค์ท่านอย่างแรงกล้า แม้พระวิญญาณขององค์สมเด็จท่านสถิตย์อยู่ ณ ทิตย์พิมานสถานใด โปรดได้รับทราบด้วย ญาณวิถีถึงเจตนาอันบริสุทธิ์ของศิษย์ผู้ใจภักดีนี้เทอญ.
อนันต์ คณานุรักษ์
๒๙ อาเนาะรู ปัตตานี
เหตุดังกล่าวนี้ท่านพระครูวิสัยโสภณเจ้าอาวาส จึงปรารถนาจะสร้างหนังสือ อันมีเรื่องเกี่ยวกับตำนานหลวงพ่อทวดเหยียบน้ำทะเลจืด ครั้งที่ท่านยังมีชีวิตครองสมณศักดิ์อยู่ จัดพิมพ์ขึ้นแจกแก่พี่น้องผู้ร่วมบุญในการฉลองโบสถ์ไปไว้เป็นที่ระลึกในงานนี้
ข้าพเจ้าผู้เขียน จึงได้จัดการสนองความปรารถนาของท่านพระครูเจ้าอาวาส ตามความสามารถเท่าที่มี และหนังสือเล่มนี้ได้รวบรวมเรื่องมาจาก ตำนานวัดพะโคะและนิยายโบราณซึ่งเล่าสืบต่อกันมา และผู้เขียนได้รับความเมตตาจากพระคุณเจ้าถึง ๔ องค์ เป็นผู้ให้เรื่องดังจะขอกล่าวนามท่านต่อไปนี้ คือ
๑. ท่านเจ้าคุณพระปริวัติวรากร วัดตานีนรสโมสรกรุณาคัดลอกตำนานวัดพะโคะ อำเภอจะทิ้งพระ จังหวัดสงขลามาให้
๒. ท่านสง โฆสโก เจ้อาวาสวัดพะโคะ กรุณาเล่านิยายเกี่ยวกับสมเด็จเจ้าพะโคะ
๓. พระอุปปัชฌาย์ดำ ติสสโร เจ้าอาวาสวัดศิลาลอย อำเภอจะทิ้งพระ จังหวัดสงขลา กรุณษเล่าเรื่องสมเด็จเจ้าพะโคะเพิ่มเติมจากตำนานต้าฉบับเดิม
๔. ท่านอาจารย์ทิม ธมมธโร ( ท่านพระครูวิสัยโสภณ ) เจ้าอาวาสวัดช้างให้ กรุณาเล่านิยายอันสืบต่อกันมาแต่ครั้งโบราณกาล เรื่องท่านลังกาหรือท่านช้างให้องค์แรก
นอกจากนั้นผู้เขียนได้รับทราบจากผู้เฒ่าผู้แก่ และพบในหนังสือเก่าๆบางเรื่อง จึงได้จัดการรวบรวมและเรียบเรียงขึ้นเป็นเล่ม ดังที่ท่านกำลังอ่านอยู่ขณะนี้
หนังสือนี้เป็นรูปเล่มขึ้นมาได้ เพราะผู้เขียนได้รับความเมตตาจากพระคุณเจ้าทั้ง ๔ องค์ ตามที่กล่าวนามมาแล้ว แต่ผู้เขียนได้รวบรวม และเรียบเรียงขึ้นเป็นเล่ม ดังที่ท่านกำลังอ่านอยู่ขณะนี้
หนังสือนี้เป็นรูปเล่มขึ้นมาได้ เพราะผู้เขียนได้รับความเมตตาจากพระคุณเจ้าทั้ง ๔ องค์ ตามที่กล่าวนามมาแล้ว แต่ผู้เขียนได้จัดการรวบรวม และเรียบเรียงตลอดถึงการจัดสั่งพิมพ์ หากเรื่องในหนังสือนี้ขาดตกบกพร่องด้วยประการใดๆ ผู้เขียนจำเป็นอย่างยิ่งที่จะน้อมรับผิดชอบแต่ผู้เดียว
ตำนานวัดพะโคะและสมเด็จเจ้าพะโคะ ได้บันทึกกันไว้ช้านานหลายร้อยปีมาแล้ว ซึ่งผู้เขียนได้อ่านพบในหนังสือตำนานพัทลุงและตรังเล่มที่ ๑ หน้า ๑๓ กล่าวไว้เป็นคำกลอนตอนหนึ่ง ความว่า
ท่านเป็นชาวตลุง (พัทลุง) ชื่อว่าสามีราม
ได้เจอะพราหมณ์ผู้เฒ่าชาวลังกา
เมื่อคราวครั้งเรียนธรรมประจำกรุง ( กรุงศรีอยุธยา )
พระเฟื่องฟุ้งเปรื่องปราชญ์ทางศาสนา
ได้แปลธรรม ( แปลพระไตรปิฏกในเมล็ดทองคำ๘๔,๐๐๐เมล็ด )ชนะพราหมณ์ผู้เฒ่าชาวลังกา
พระราชาแต่งตั้งที่ พระราชมุนี (ในตำนานว่าพระราชมุนีสามีรามคุณูปมาจารย์ )
กลับตลุงมุ่งคิดแต่กิจศาสน์ จิตหมายมาตรปรุงเมืองให้เรืองศรี
สร้างศาลา โบสถ์ วิหาร และเจดีย์ ลงในวัดพะโคะอันโสภา
ครั้งแผ่นดินสมเด็จพระนารายณ์ ( ต้นรัชกาลพ.ศ.๒๑๙๙ ปลายรัชกาล พ.ศ.๒๒๓๑ ) ท่านจึงได้จารึกไว้ศึกษา เป็นตำนานวัดพะโคะแต่นั้นมา นับเวลาไม่น้อยกว่าสามร้อยปี เช่นนี้เป็นต้น
หนังสือเรื่องนี้ได้มาจากตำนานเก่าๆ และนิยายซึ่งเล่าสืบต่อๆกันมาแต่โบราณ ซึ่งเป็นเวลานานลวงมาหลายร้อยปีแล้ว จึงเป็นเหตุสุดวิสัยที่จะไม่ให้มีการขากตกบกพร่อง อีกประการหนึ่งผู้เขียนก็เป็นนักเยนจำเป็น ซึ่งไม่มีความชำนาญในงานนี้ แต่มีใจอดทนยอมรับคำติชมและตักเตือน จากท่านผู้ชำนาญอยู่พร้อมแล้ว โดยมิได้หวั่นไหวประการใด เพราะผู้เขียนมีเจตนาแน่วแน่และแรงกล้ายอมเสียสละด้วยประการทั้งปวง เพื่อสนองพระคุณหลวงพ่อทวดเหยียบน้ำทะเลจืด ในฐานะที่ผู้เขียนเป็นศิษย์มีจิตเลื่อมใสเคารพ ในองค์ท่านอย่างแรงกล้า แม้พระวิญญาณขององค์สมเด็จท่านสถิตย์อยู่ ณ ทิตย์พิมานสถานใด โปรดได้รับทราบด้วย ญาณวิถีถึงเจตนาอันบริสุทธิ์ของศิษย์ผู้ใจภักดีนี้เทอญ.
อนันต์ คณานุรักษ์
๒๙ อาเนาะรู ปัตตานี
คัดลอกจากหนังสือเรื่องประวัติหลวงพ่อทวดเหยียบน้ำทะเลจืดและคุณอภินิหารพระเครื่องหลวงพ่อทวดฯ วัดช้างให้ ตำบลป่าไร่ อำเภอโคกโพธิ์ จังหวัดปัตตานี พิมพ์ครั้งที่๖ จำนวน 20,000เล่ม พ.ศ.2535
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น