อภิณหะปัจจเวกขณะปาฐะ
(หันทะ
มะยัง อะภิณ๎หะปัจจะเวกขะณะปาฐัง ภะณามะ
เส)
ชะราธัมโมม๎หิ ชะรัง อะนะตีโต, (ญ. อะนะตีตา)
เรามีความแก่เป็นธรรมดา, ไม่ล่วงพ้นความแก่ไปได้
พ๎ยาธิธัมโมม๎หิ พ๎ยาธิง อะนะตีโต, (ญ. อะนะตีตา)
เรามีความเจ็บเป็นธรรมดา, ไม่ล่วงพ้นความเจ็บไปได้
มะระณะธัมโมม๎หิ มะระณัง อะนะตีโต, (ญ. อะนะตีตา)
เรามีความตายเป็นธรรมดา, ไม่ล่วงพ้นความตายไปได้
สัพเพหิ เม ปิเยหิ
มะนาเปหิ นานาภาโว วินาภาโว,
เราจะต้องพลัดพรากจากของรักของชอบใจทั้งหลายทั้งสิ้น, ไม่ล่วงพ้นไปได้
กัมมัสสะโกม๎หิ, (ญ. กัมมัสสะกาม๎หิ)
เรามีกรรมเป็นสมบัติของตน
กัมมะทายาโท, (ญ. กัมมะทายาทา)
เราจะต้องได้รับมรดกของกรรมทุกอย่าง
กัมมะโยนิ,
เรามีกรรมเป็นเครื่องก่อให้เกิด
กัมมะพันธุ,
เรามีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น